Een Westvlaming die in de voetsporen van Ramsey Nasr en Tom Lanoye treedt.
Hieronder volgt het allereeste stadsgedicht van Bart Moeyaert.
Nieuwstad 14
Ik was bezoek dat langer bleef en anders sprak,Maar ik misstond niet in de kamer. Een beetjeals een schemerlamp die op den duur de sleutel kreeg.Ik deed niet ongezellig, en in mijn buurt was hetAan tafel minder leeg. Maar nog liet niemand namij af en toe te wijzen op mijn tong, mijn grond.Dan noemden ze mij onverwacht weer andermanEn zonden mij naar huis, terwijl ik juist begon te wennen aan de lucht en onderhand ook dachtDat ik een hart veroverd had. Maar niets wasMinder waar dan dat. Op tijd en stond werdNaar mijn stoel gekeken, gepolst of ik al wortelschoot. Ik hield mijn monden vond het krassenvan de meeuwen geen goed teken. Hoe kwamhet dat ik binnen zat en tegelijk nog buiten stond.
Bart Moeyaert © Stadsgedicht Antwerpen 2006
link : http://www.stadsdichterpodcast.be/
link : http://www.bartmoeyaert.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten